Wazig staar ik naar de symbolen op de treinwand tegenover me. Langzaam laat ik ze op me inwerken. In een vierkant staat ‘23 P’ vermeld. Drieentwintig zitplaatsen, veronderstel ik. Een brandende sigaret met een rode streep erdoor. Natuurlijk: verboden te roken. Een mannetje met gespreide armen met een rode streep erdoor. Verboden je armen te spreiden? Verboden anderen tegen te houden? Zelfs na lang nadenken kan ik niet verzinnen wat ze mij willen verbieden. Misschien ben ik wel al in overtreding. Ik kijk voorzichtig om me heen of ik iets kan afleiden uit de blikken van andere reizigers. Daar is niets uit af te leiden. Ik zie alleen doodse blikken. Leeg en levenloos voor zich uitkijkend, het raam uitstarend of duf en versuft luisterend naar een MP3 speler. Een wagon vol zombies. Ik kijk naar het volgende pictogram. Het cijfer 1 in een vierkant. Wagon 1? Dat is dan toevallig. ‘Eerste klas!’, schiet het door m’n hoofd. Ik voel me direct ongemakkelijk. Niet opgelet bij het instappen. We naderen Arnhem en ik zoek gauw een plaatsje in de tweede klas. Vijf minuten later komt de conductrice de kaartjes controleren. Ze lacht vriendelijk naar me, onbewust van het feit dat ze met een crimineel te maken heeft.

(meer…)