Geen idee waar het vandaan komt, die hang naar kamperen, de behoefte om er op uit te trekken, van de natuur te genieten. Uren kunnen ronddwalen in een outdoorwinkel of het eindeloos bekijken van survivalprogramma’s. De afgelopen 20 jaar kwam het voor mij maar zeer beperkt aan bod. Vader van drie kinderen, luxe kamperen in een caravan, koken op de skottelbraai, al mijn kruiden mee en gewoon ijsblokjes in mijn whisky. Wel iedere vakantie mooie bergtochten maken, mountainbiken en spannende dingen doen met het gezin, dat wel. Raften, canyoning en andere avonturen waar de kinderen nu nog graag over praten. En dan schuif je langzaam in een andere levensfase, word je opeens 50 jaar en zit je met een stapel cadeaubonnen van de Zwerfkei. Hét ideale moment om de stap te maken van dagwandelingen, of huttentochten met luxe bagagetransport, naar meerdaagse trektochten waarbij je alles zelf op je rug meedraagt.
Op vrijdagavond, in de kantine van de camping, hoorde ik van de traditie binnen de Rugzaklopers, welke voorschrijft dat elke nieuwe mede-Rugzakker het verslag schrijft van zijn eerste tocht. Of die traditie ter plekke door Hans verzonnen werd weet ik niet, maar de uitdaging ga ik niet uit de weg.
Het avontuur begint al met de busreis naar Balkbrug. Uitstappen in Balkburg, ja oké maar welke halte dan? Dus gewoon op goed geluk op de stopknop drukken, bijna met een kilootje of 15 door de voorruit van de bus heen vliegen (“zo rem ik altijd”) en zowaar voor de deur van de VVV uitstappen. Beginnersgeluk? Wie weet ….
Afijn, de camping gevonden, welke groter is dan ik had verwacht. Een paar Rugzaklopers zijn al aanwezig. Dus eerst even kennismaken en dan mijn tentje opzetten. Inmiddels is het toch wel etenstijd geworden en komen bij de “veteranen” diverse branders tevoorschijn. Ietwat bedremmeld kom ik met mijn CampingGaz brander op de proppen. En als de rest al heeft afgewassen, kan ik ook gaan eten. Tja, ’t duurt wat langer voordat de boel kookt, vooral als je gas haast op is. Toch maar eens sparen voor zo’n andere brander.
Om 15.00 uur de trein genomen. Via Maastricht naar Luiken dan door naar Esneux. In Luik loop ik Maaike tegen het lijf, die me ter plekke juist inschat als nieuwe Rugzakloper. Het is na achten als we uitstappen in Esneux. Niemand te zien op het station. Maaike maakt zich daar geen zorgen om. Gewoon de eerste de beste kroeg opzoeken, daar zijn ze vast. En dat klopt dan ook. Er volgt een gezellige avond, met af en toe een binnenkomende Rugzakloper. Rond 11 uur vertrekken we richting een in dit seizoen verlaten camping. Karel en Anne weten waar we naartoe moeten. Onderweg komen we nog een paar Rugzaklopers tegen die zoekend met een auto rondrijden. Nadat ook deze zich hebben aangesloten lopen we door naar de eerste kampeerplek. Het is inmiddels wel erg koud geworden. Er ligt volop sneeuw dat lekker kraakt bij het lopen. We verlaten de doorgaande weg en zijn al snel op de kampeerplek. Iedereen zoekt dan snel een plekje voor zijn tent. Martin en ik blijven wat achter en vinden een plekje achter een haag. Ik zet mijn tentje op, loop me even warm, kijk nog eens naar de sterren in deze kraakheldere nacht en duik dan mijn donzen slaapzak in. Tot min 8 graden is die redelijk comfortabel, dus dat zal wel lukken vannacht.
