Het is maandagavond eind juli. Ik ga deze zomeravond op tijd naar bed. Morgen moet ik vroeg uit de veren om samen met mijn vogelvriend een ‘kamperende’ bosuil te fotograferen.
De uil is na een aantal maanden van afwezigheid weer gesignaleerd op zijn vertrouwde uitkijkpost een kleine 20 minuten van mijn huis. Mijn vogelvriend noemt de uil de ‘kamperende bosuil’. Ik vind dat grappig en in mijn fantasie zie ik de uil de scheerlijnen, van de dode beuk waarin hij kampeert, straktrekken. Beneden, op de keukentafel, staan mijn verrekijker en camera geduldig te wachten. Boterhammen zijn gesmeerd. Ik kan rustig gaan slapen.

Even voor zes uur in de morgen schrik Ik wakker uit mijn droom. Het is niet het geratel van de wekker die vroeg is ingesteld of de zenuwen voor de bosuil die mij doen wakker worden, maar een droom over het meest succesvolle RZL weekeind ooit. Terwijl grote delen van Nederland vakantie viert achter verre horizonnen, zijn de Rugzaklopers neergestreken op een pittoreske camping in de bosrijke Veluwe. Meer dan 80 kleurrijke tentje staan opgesteld op een zonovergoten grasveld. Het is een bont gezelschap tentjes bij elkaar. Hordelopend over kris kras gespannen scheerlijnen wordt luidruchtig elkaars tentje te beoordeeld. Er stijgt een kakenfolie van geluiden uit het tentenkamp omhoog van vrolijke wandelvrienden die elkaar al even niet gesproken hebben. Bij een mobiele toiletwagen, die verdacht veel lijkt op de wagen van Pipo de Clown, staat en lange rij met wc-rollen in de hand te wachten op een vrije pot. De geur van vers gezette cowboy koffie hangt als een deken over het kort geknipte tentveld. Er heerst een aangename ontspannen sfeer in de vroege zomerzon.

Hoe anders is de werkelijkheid. Als ik uit mijn slaapkamer naar buiten kijk is het bewolkt. Terwijl zuid Europa zucht onder de extreme warmte is het op dit vroege tijdstip 12 graden Celsius. Een trein dendert langs mijn huis op weg naar Arnhem en overstemt met zijn geraas een eenzaam roepende houtduif. De zon is ver te zoeken en er is in geen velden of wegen een Rugzakloperstentje te vinden. Ik kleed mij snel aan, neem een kop koffie en spring op mijn fiets en ga op weg naar de kamperende bosuil. Hopelijk ben ik er voordat de eerste honden worden uitgelaten. Hard trappend en voorovergebogen over mijn fietsstuur voel ik de eerste regendruppels op mijn wang en is de droom met ruim 80 Rugzaklopers op een zonovergoten kampeerveld op de Veluwe ver naar de achtergrond verdwenen.

Richard