“Ik heb heel slecht nieuws”, zegt Karin terwijl ze met een bedrukt gezicht komt aanlopen. “We zitten hier”, zegt ze en wijst een punt aan op de kaart, ongeveer 15 km verwijderd van de plek waar we dachten te zijn. Ontsteld kijken we haar aan. We hebben het grootste deel van de dag gelopen en waren ervan overtuigd dat we slechts enkele honderden meters van de camping verwijderd waren. “Een grapje zeker?” wil ik zeggen, maar ze heeft precies dezelfde uitdrukking op haar gezicht als de agent die me aanhield omdat ik opzettelijk een rotonde tegen het verkeer in had gereden om een stukje af te snijden. Ik zie dat Karin bloedserieus is.

(meer…)