Op de grens van nacht en ochtend word ik wakker van een vreemd geluid. Voorzichtig duw ik de slaapzak weg van mijn oren om beter te kunnen horen. Na enkele minuten stil liggen luisteren hoor ik het weer. Het is een heel vreemd geluid dat ik niet thuis kan brengen. Het is een soort kraken maar dan wel heel fundamenteel; een soort oerkraken. Het is een geluid alsof…… alsof de tent in zijn voegen kraakt. Het klinkt raar maar ik kan het niet beter omschrijven. Om polshoogte te nemen wil ik even buiten kijken. Als ik de buitentent openrits blijft het tentdoek heel even bewegingsloos staan om vervolgens een millimeters dikke ijslaag van zich af te schudden. Ik lig in een iglo van ijs! Ik voel een hele lichte miezerregen, het ijzelt. Gerustgesteld kruip ik terug in mijn slaapzak om te proberen nog wat te slapen.

Het is 31 december, we staan in Diekirch en het is onze laatste nacht in Luxemburg.

(meer…)