Texel in september is vragen om een heerlijk weekend. Het weer zit vaak mee en de meeste drukte is verdwenen op het eiland. Het weekend verliep soepel. Het weer zat mee, de tocht was prachtig en de deelnemers waren zoals vanouds reuzegezellig. Veel interessants valt daar dan ook niet over te vertellen. Echter er deden zich twee incidenten voor die niet zo standaard waren…
Het buitenland-weekend begon op donderdagavond. De uiterst sfeervolle camping in Esneux bleek niet alleen de mogelijkheid te bieden in de Ourthe te zwemmen (hetgeen bij ruim 30 graden Celsius heerlijk verkoelend was), maar bood ook een terras met pizza’s en bier. Op het terras druppelden de diverse deelnemers binnen. We bleken met zes personen te zijn.
“Gaan jullie ook naar het feestje van Fons Elders?” “Eh nee, wie is dat dan?” “Das een filosoof, die woont hier verderop. Hij weet waar het de komende twee eeuwen naartoe gaat met de wereld.” “Aha, maar wat heb je voor enorme balk achterop je fiets?” “Oh dat is een routebord met daarop waar ík denk dat het de komende tijd naartoe gaat met de aarde.”
Regen? Nee, de hele dag geen last van gehad. Heerlijk fietsweertje hoor. Tot nu…. Aldus twee gasten op de vrijdagcamping in Losser, waar ik net was aangekomen.
“Mevrouw, wat ziet u er uit!” Ik loop net met rugzak het Jopie Huismanmuseum binnen in Workum. Ik ben nog net op tijd voor een bezoekje. De tocht was mooi maar heet, over de dijk volop in de zon. Het voelde aan als 40 graden! De anderen kiezen begrijpelijk voor een koud drankje op het terras, ik kom ook zo. Ik doe de rugzak af, de schoenen uit en mijn hoofd onder de kraan. In de airco geniet ik van de Friese oude onderbroeken!
