Het is alweer 24 september. We hebben net de equinox gehad. Op 22 september om 20:21 uur stond de zon precies boven de evenaar. Dat betekent, dat hij met de grootst mogelijke spoed afscheid van ons gaat nemen voor zes maanden.
Dit weekend was voor ons typisch een rugzaklopersweekend.
Mensen met allerlei verschillende achtergronden die twee nachten samen kamperen en daartussen van de ene naar de andere camping lopen. Waarbij vrijheid blijheid een van de motto’s is.
Eindelijk was het zover, een RZL weekend redelijk dicht bij huis, geen andere verplichtingen en een prima weersvoorspelling. Op vrijdagochtend parkeerde ik mijn auto bij de jachthaven in Spakenburg, en ging, in goed gezelschap van hond Amir, op weg naar Nijkerk waar de vrijdagavondcamping was.
Het was mijn eerste vrije weekend met de RZL na de coronastilte. Weliswaar had ik nog het weekend onder de rook van Den Haag meegelopen tijdens de corona, maar dat was gelimiteerd tot tien personen, tja… en met aanmelden… iets waar de gemiddelde rugzakloper meestal geen zin in heeft. Het spontane en vrijblijvende is er dan al snel af.
