Ik word wakker van een timmerende specht, bijna recht boven me. Het lijkt wel of hij in het tafelblad hamert, zo hard en schel. Verderop zijn andere spechten te horen met wat doffere roffels. En dan weer de specht boven mij, rakatakatak! Tijd om op te staan dus. Ik rits mijn slaapzak open en ik ben benieuwd hoe (en of) ik op mijn benen kan staan, want gisteravond zag ik de blaren al en was ook m’n hielspoor goed te voelen.

(meer…)